Wyróżnia się dwa rodzaje narkolepsji:
Narkolepsja z katapleksją – poza uciążliwym zasypianiem niezależnym od miejsca, czasu, czy wykonywanej czynności, chory zmaga się z katapleksją. Katapleksja to nagłe osłabienie mięśni. Osobie, która doświadcza katapleksji, opada głowa oraz żuchwa. Chory może zacząć bełkotać lub całkowicie przestać mówić. W cięższych przypadkach drżą dłonie, uginają się kolana, rzadko jednak dochodzi do urazów związanych z upadkiem. Utrata napięcia mięśni nie jest natychmiastowa, chory jest w stanie w bezpieczny sposób usiąść lub się położyć. Katapleksja jest wywołana silnym poruszeniem emocjonalnym (strachem, ekscytacją) i trwa maksymalnie kilka minut. Należy podkreślić, że w trakcie napadu osoba chora pozostaje w pełni świadoma.
Narkolepsja bez katapleksji – związana z takimi objawami jak ciągła senność, halucynacje, paraliż przysenny oraz problemy z zaśnięciem w nocy.
Przyczyny narkolepsji
Przyczyny narkolepsji nie są znane. Jednak istnieje przypuszczenie, że mogą mieć związek z mutacją genu kodującego antygen HLA, zlokalizowanego na chromosomie 6. Pojawiła się również teza, że za narkolepsję odpowiada zaburzona faza REM snu. W fazie REM występuje szybki ruch gałek ocznych i pojawiają się marzenia senne, stąd podejrzenie, że w ciągu dnia występowanie epizodów katapleksji ma związek z zaburzeniem właśnie tej fazy. Narkolepsja wywołuje intensywne halucynacje (jak w fazie REM snu) oraz paraliż mięśni jak w przypadku budzenia się lub zasypiania. Specjaliści twierdzą również, że narkolepsję może wywołać rak mózgu albo uszkodzenie mózgu, a dokładnie podwzgórza.Wyróżnia się trzy stopnie natężenia objawów:
Słabe – katapleksja występuje rzadko, chory odczuwa lekką senność;
średnie – katapleksja pojawia się rzadziej niż raz dziennie; pacjent jest senny, ale nie zaburza to jego funkcjonowania;
silne – chory doświadcza katapleksji częściej niż raz dziennie, a senność zaburza jego funkcjonowanie w ciągu dnia.
Leczenie narkolepsji
Narkolepsję leczy neurolog. Po szerokim wywiadzie i badaniach fizykalnych chory powinien udać się na badania obrazowe głowy, neurofizjologiczne oraz na badanie krwi. Narkolepsję można leczyć jednie w sposób paliatywny, tzn. taki, by złagodzić jej objawy. Pacjent przyjmuje leki, które stymulują ośrodkowy układ nerwowy, w wyniku czego senność odczuwana jest w mniejszym stopniu. Do tej grupy leków należą: metylofenidat, metamfetaminę, a także penolinę. Do złagodzenia objawów katapleksji stosuje się natomiast: mipramine, klomipramine, fluoksetyne oraz wenlafaksyne. Osoby chore na narkolepsję powinny zadbać o to, by robić 15-minutowe drzemki w ciągu dnia. Zaleca się również odstawienie alkoholu i ograniczenie przyjmowanej w napojach kofeiny. Chory powinien również zadbać o regularny wysiłek fizyczny i unikanie sytuacji, które wywołują w nim silne emocje, by rzadziej doświadczać katapleksji.
Dodaj komentarz