Jak działa kołdra obciążeniowa?

Kołdry obciążeniowe, zwane również kocami sensorycznymi, są z powodzeniem stosowane w przypadku problemów ze snem, a także pomagają przy depresji, lęku i zaburzeniach obsesyjno-kompulsywnych. Często stosuje się je w połączeniu z terapią zaburzeń rozwojowych (w tym ADHD, autyzmu, zespołu Aspergera, zespołu Downa, zespołu Tourette'a itp.) u dzieci oraz dorosłych. Pozytywny wpływ kołder obciążeniowych można również udowodnić przy zaburzeniach integracji sensorycznej.

Kołdra obciążeniowa kluczem do świadomości swojego ciała

Jak sama nazwa wskazuje, kołdra obciążeniowa nie jest zwykłą kołdrą. Waży więcej. Ta waga zmienia się w zależności od masy ciała i wzrostu osoby użytkującej. Ważne jest, aby dobrać prawidłową wagę (10% masy ciała użytkownika). Głęboki nacisk wywierany przez obciążenie kołdry działa rozluźniająco na stawy, mięśnie i ścięgna. Dzięki temu Twój organizm odpoczywa zarówno wewnętrznie, jak i zewnętrznie. Świadomość ciała normalizuje się. Taki stan nazywany jest również samoorganizacją.

Terapeuta Tina Champagne zauważyła, że ​​ciężar kołdry sensorycznej pomaga lepiej zrozumieć odruchy ciała i regulować negatywne emocje. Pani Champagne zaleca również stosowanie koca terapeutycznego w leczeniu depresji i ataków paniki.

Poprawa jakości snu

Kołdra obciążeniowa może znacznie poprawić jakość snu. Problemy ze snem mają wiele twarzy. Być może choroba utrudnia Ci zasypianie albo nie możesz wieczorem odwrócić głowy i gubisz się w spirali strachu. Może rytm dnia i nocy nie działa, więc po prostu nie możesz zasnąć albo nadmierna stymulacja, na którą jesteś codziennie narażony, nie pozwala na uspokojenie układu nerwowego. Istnieje wiele przyczyn braku snu, ale w większości przypadków może pomóc kołdra obciążeniowa.

Kołdry obciążeniowe sprzyjają uwalnianiu hormonu serotoniny i jednocześnie obniżają poziom kortyzolu (tzw. hormonu stresu). Głęboki nacisk wywierany przez ciężar sygnalizuje poczucie bezpieczeństwa i bezpieczeństwa w organizmie. Efektem jest euforyczne uczucie całkowitego odprężenia organizmu i układu nerwowego. Ciało uwalnia również hormon snu – melatoninę – dzięki czemu możesz zasnąć spokojnie, głęboko i szybko lub spokojnie siedzieć na kanapie czy w pracy. Ciało może się zregenerować szczególnie dobrze w ciągu nocy, a następnego dnia znów jesteś sprawny, produktywny i w lepszym nastroju. Nie jest przesadą stwierdzenie, że jakość życia wzrasta.

Kołdra obciążeniowa dla pacjentów z przewlekłym bólem

Osoby cierpiące z powodu przewlekłych bóli zdecydowanym głosem mówią o tym, że odczuwają ulgę, gdy śpią pod kołdrą obciążeniową. Głęboki ucisk ma działanie uśmierzające ból, dzięki czemu w niektórych przypadkach trwające zabiegi można skrócić lub przerwać. Tina Champagne mogła zaobserwować u swoich pacjentów, że ból rozprzestrzeniał się na kilka obszarów ciała, a nie gromadził się w jednym miejscu z dużą intensywnością. To przeniesienie odczuwania jest wielką ulgą dla tych, którzy cierpią z powodu bardzo silnego bólu.

Jak najlepiej używać kołdry obciążeniowej?

Kołdry obciążeniowe są wyrobami medycznymi, w związku z czym należy przestrzegać pewnych instrukcji ich użytkowania. Jeśli wiesz o jakichkolwiek swoich problemach z układem oddechowym, sercowym lub krążeniowym, zawsze radzimy skonsultować się z lekarzem przed zakupem kołdry obciążeniowej. Osoby, u których zdiagnozowano skoliozę lub cukrzycę, również powinny zasięgnąć porady lekarza.

Kołderki obciążeniowe są dostępne zarówno dla dzieci, jak i dla dorosłych. Jeśli chcesz kupić koc dla dziecka w wieku poniżej 12 miesięcy, najpierw skonsultuj to ze swoim pediatrą. Waga koca terapeutycznego nie może być zbyt duża i powinna wynosić około 10% masy ciała. Nie wolno przykrywać głowy i szyi dziecka kocem. Dziecko musi zawsze mieć możliwość swobodnego oddychania i nie może czuć się przytłoczone. Porozmawiaj z dzieckiem i zobacz, jak reaguje na wagę. Często wystarczy okrycie dziecka na około 20 minut przed pójściem spać.

Terapeuci polecają kołdry obciążające dla następujących chorób i zaburzeń:

• ADHD,
• głębokie zaburzenia rozwojowe,
• porażenie mózgowe,
• autyzm,
• zaburzenia integracji sensorycznej,
• Zespół Aspergera,
• Zespół Downa,
• Zespół Hallermanna-Streiffa,
• Zespół Retta lub Tourette'a,
• Zespół stresu pourazowego,
• CPTSD,
• pourazowe uszkodzenie mózgu ,
• Zespół niespokojnych nóg (RLS),
• padaczka,
• lęk i zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne,
• depresja,
• choroba afektywna dwubiegunowa (BAS).